ഉഷ്ണ വിലാപം

എരിയുന്ന പ്രാണന്റെ ഉഷ്ണ വിലാപമേ 

നീയെരിഞ്ഞൊന്നടങ്ങുക . 

വേരിളകുന്ന മണ്ണിന്റെ ഹൃദയ താളമേ 

നീയമർന്നൊന്നു പെയ്യുക . 

തമസ്സിനെ കീറുന്ന ഇരുൾഭൂതമേ 

നീ കാവി പുതഞ്ഞൊരു കണ്ണാന്തളിരാവുക . 

വിരഹിണി രാവിന്റെ മേൽക്കൂരയിൽ

 ഇന്നൊരു കിളിയുടെ കാലൊച്ച . 

മൂകമാം ത്രിസന്ധ്യയുടെ  അഗ്നികുണ്ഡത്തിൽ  

വീഴുമിന്നെന്റെ ചെന്താമര ,

വാനിൽ തറഞ്ഞു നിന്നൊരു കണ്ണീർമഴ . 

ഇന്നെനിലൊരു കരിഞ്ഞ പട്ടം.

നിന്നിലൊരു പേടമാൻ . 

നമ്മുടെ കണ്ണുകളിലൊരു നനഞ്ഞ താഴ്വര.  

പണ്ടേ എന്റങ്കണത്തിൽ പൂരങ്ങളേറെ വന്നേ പോയ്‌ .

നിലാവെട്ടങ്ങളേറെ നീറി നനഞ്ഞേ പോയ്‌ . 

കവി തൊട്ടെന്റെ ഉള്ളകമാകേ പിടഞ്ഞേ പോയ്‌ .

എന്നിലൊരു നൂറു നഖങ്ങൾ തിളങ്ങി മറഞ്ഞേ പോയ്‌ . 

വസന്തത്തിന്നറയിൽ ഉഷ്ണം പങ്കിടുന്ന 

രണ്ടിളം കിളികളുടെ വിലാപത്തുവലുകൾ 

ഇന്നെന്റങ്കണത്തു വീഴുന്ന രണ്ടു തെച്ചിപ്പൂവിതളുകൾ . 

ഇന്നൊരുപിടി മണ്ണുകൊണ്ടെന്റെ പൂർണ്ണത . 

മഴവില്ലിനാൽ മറയ്ക്കുന്നു ഈ നഗ്നത . 

ചാരം മണക്കുന്ന കവിത ,

മണ്ണിൽ പിറന്നൊരു ദേവത . 

ഒറ്റച്ചിറകിനാൽ ഋതുമതിയാകുന്നൊരു പെണ്ണ് .

വാൾമുനയിൽ ഉള്ളം കറുക്കുന്നു അവളുടെ കണ്ണ് . 

ഉള്ളംകയ്യാലെ ഭൂമിയെ തണുപ്പിക്കുന്ന വിണ്ണ്,

ഇന്നവൾ നെഞ്ചിലേറ്റുന്നത് ഒരു പിടി മണ്ണ്.  

ഇന്നെന്റെ പ്രണയത്തിനേറെ ഉഷ്ണം .

മൗനത്തിനേറെ തണുപ്പ് . 

കാമത്തിനേറെ ചുവപ്പ് . 

പ്രണയവും,കാമവും ഒരുമിച്ചുറങ്ങുന്നതു -

ഇന്നൊരേ ശില്പിയിൽ .