കുറുത്തോല മെനഞ്ഞ നിന്‍റെ
വാര്‍മുടി തുമ്പില്‍,
എന്‍റെ മുള്‍കിരീടം നീ
മറച്ചു വെച്ചു.
വാസനയുള്ള കതിരായി
നിന്‍റെ ശോണിമ
എന്‍ മനതാരില്‍
പുണ്യപ്രവാഹമായി
ഒഴുകി നടന്നു.
കേള്‍പ്പു നീ കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍
സുഖലോല നന്ദനമായി ,
ജന്മാന്തരം കൈകുമ്പിളില്‍
കനിഞ്ഞു തന്ന വരമായി.
ആടുന്ന മയിലിനാല്‍
തീര്‍ത്ത നിന്‍റെ
അധരം അതിലോലം.
കാണുന്ന ദളങ്ങള്‍ക്കു
നിന്‍റെ ആര്‍ദ്രത.
വീശുന്ന കടലിലെ
കാറ്റിനും നിന്‍റെ
അതേ സാന്ദ്രത.
ഹരമിളകി എന്നില്‍ നീ
കാണാത്ത ശാന്തത.
ആകാശമിളകി പതിയെ
തേടുന്ന വീണയായി.
ധ്വനിമുഖി, പ്രേമം ആഴക്കടലില്‍
പാറുന്ന വിപഞ്ചികയായി
ഈ തോരാത്ത മഴയില്‍.
നീ ജീവിച്ചു എന്നില്‍ അന്നും, ഇന്നും
നിലയ്ക്കാത്ത സംഗീതം പോലെ..
No comments:
Post a Comment