വീട് ,ബാല്യം ..

വീട് 

വീടാണു എന്റെ പച്ചപ്പാടം .

ഞാനതിലൊരു  നോക്കുകുത്തി .

കത്തിയെരിയുന്ന വേനലിന്റെ 

അകത്തളത്തിലി -

ന്നകത്തമ്മയായ് 

മന്ത്രണമോതുന്ന

വിയർക്കുന്ന കൈകളാൽ 

ചോറു വിളമ്പുന്നെന്റമ്മ . 

തള്ളവിരൽ കടിച്ചു പറിച്ചെന്റെ 

വിശപ്പിനെ 

അമൃതായ് ഊട്ടുന്നൊരമ്മ  .

ഉച്ചിയിലെ മുറിവുകൾക്കിടയിൽ 

പച്ചിലമരുന്നിന്റെ പച്ചപ്പുമായ് 

ഇന്നമ്മയുടെ കൈപ്പട .

പാതി കീറിയ വെളിച്ചത്തിൽ 

ആലവട്ടങ്ങൾ തൂക്കിയ 

പച്ചപ്പാടമാണിന്നെന്റെ വീട് .

ഇന്നെനിക്കു പച്ചച്ചിറകുകൾ .

അങ്ങകലേ മുന്തിരിപ്പാടം 

കൊയ്തു മറിക്കുന്നതി-

ന്നെന്റമ്മയുടെ തള്ളവിരൽ .

വീട്ടിൽ ഇന്നു നാലു നോക്കുകുത്തികൾ . 

താനേ പൂക്കുന്ന നാലു വെണ്‍ചാമരങ്ങൾ .

ആശിസ്സുകളേറെ വാങ്ങിവെച്ചോരെന്റെ-

യുച്ചിയിലിന്നൊരു ബലിക്കാക്ക വന്നു കൊത്തുന്നു.

മരണമേ നീ സഖി ,

പുനർജ്ജനി നീയെൻ വഴി 

കാലമേ ,കരുത്തില്ലാത്തോരെന്റെ ശിരസ്സിൽ 

നീ കഴുകന്റെ രക്തം നിറയ്ക്കുക . 

എന്റെ മുറിഞ്ഞൊരീണങ്ങളെ 

നീ  കവിതയായ് കോർത്തു 

അർദ്ധ ചന്ദ്രനു നല്കീടുക .

========================

ബാല്യം 

കൂരിരുട്ടിൽ തപ്പിതടഞ്ഞ 

അമ്മയുടെ കണങ്കാലിനൊത്തു -

പിച്ച വെച്ചു നടന്ന 

താളം തെറ്റിയ 

എന്റെ ബാല്യം .

ഇന്നമ്മയുടെ ഗർഭപാത്രം ചുമക്കുന്നു -

വേറൊരു എട് .

നാളെയുടെ വാനമ്പാടി .

മുറവിളി കൂട്ടുന്നൊരച്ചന്റെ വെറ്റിലച്ചുണ്ടിൽ 

ഇന്നു നട്ടുച്ചയുടെ തീനാളങ്ങൾ .

എന്നെ അന്ധയാക്കുന്നു ,

ഈ മറവിയുടെ നട്ടുച്ചകൾ .

മൂകമായ മൂങ്ങയെ പോലെ 

കണ്ണുകളറ്റും,

 കരളറുത്തും 

രാവിന്റെ വേരുകളിലൂടെയുള്ള 

എന്റെ വേച്ചു വേച്ചു നടത്തങ്ങൾ .

അച്ഛാ ,ഇത്തിരി വെട്ടത്തിൽ 

അറിവിന്റെ അറവുകാരനായ് 

നീയെന്നിൽ കുരുത്തോല കെട്ടിത്തൂക്കിയതെന്തേ ..

പാതിയടഞ്ഞ എൻ  കണ്‍പീലിയിൽ 

സ്നേഹത്തിന്റെ ചാലുകൾ ഒഴുക്കാത്തതെന്തേ ..

വിടരുവാനുണ്ടിനിയുമേറെ സൂര്യകാന്തികൾ ,

മറഞ്ഞു നില്ക്കുവാനുണ്ടിനിയുമെന്റെ  മൂകവേഷങ്ങൾ  ..

തിരയുടെ തള്ളിക്കയറ്റമായ് 

കനത്ത ഒരു വെയിലെന്നെ 

ഇന്നു രണ്ടായ് പിളർക്കുന്നു .

=====================

പാടത്തെ തോറ്റമ്പാട്ടായ് 

അപ്പൂപ്പനുമമ്മൂമ്മയുമിന്നു മണ്ണിൽ നിന്നിറങ്ങി വരുന്നു .

എന്റെ  കണ്ണുകൾക്കവരിന്നൊരു നിറസന്ധ്യ ,

എന്റെ വരികൾക്കിടയിലെ ആയുസ്സിന്റെ 

കനത്ത രണ്ടു തൂണുകൾ .

അപ്പൂപ്പനുമമ്മൂമയ്ക്കുമിന്നൊരു -

ബലിക്കാക്ക കൊത്തിയിട്ട വെള്ളരഞ്ഞാണം .

ഇന്നവർ വെള്ള പുതച്ചുറങ്ങുന്ന 

രണ്ടു വെള്ളരിപ്രാവുകൾ .

കാലമേ നീ സാക്ഷി .