ഉടഞ്ഞ വീണാ നാദം

നിദ്രയെ പ്രണയിച്ചീടുന്നതേതൊ -

രാത്മാവിന്റെ നെഞ്ചില്‍ 

കൊയ്തു മറിക്കുന്നു  നീ 

മറുമൊഴിക്കായ് ...

വാചാലമാം കവിളിണകളില്‍ 

പെയ്യുന്ന മഴയുടെ നൂലിഴകള്‍ 

കോര്‍ത്തിണക്കീയിന്നീ-

യാത്രയെങ്ങോട്ടായ് ...

പാതിരാകാറ്റിന്റെ നെറുകയിലു- 

ടഞ്ഞു വീഴുന്ന ചിന്തതന്‍ മനം 

വഴിവിട്ടകലുന്നതെവിടേക്കെന്നറിവീല  .

പകല്‍നക്ഷത്രങ്ങളൂതിത്തെളിച്ച 

സ്വപ്നസൗധങ്ങള്‍ വിദൂരമാം 

അന്തിക്കോണുകളില്‍

കൊട്ടിയടയ്ക്കുപ്പെടുന്നുവോ ?

നിറഞ്ഞ സായം സന്ധ്യയില്‍ 

നീലിച്ചു വന്ന കൈവിരലുകളാ- 

ദിയില്‍ വിരിഞ്ഞൊരാഴിണയെ 

തേടിയുള്ള യാത്രയിലുമാണ് ...

നെഞ്ചത്തിളകുന്ന

കടലിന്റെ വിഭ്രാന്തികള്‍,

പണ്ടെങ്ങോ മറന്നൊരാ-

വീചികളായെന്നില്‍  

പലവട്ടം നുരഞ്ഞു പൊങ്ങിയുമാ -,

നിറവാര്‍ന്ന സൂര്യനോടു 

ചേര്‍ത്തു പിടിക്കുന്നു .