പടികള് ഓരുന്നായി ഊന്നി നടക്കുമ്പോഴും എന്നില് സ്പന്ദിക്കുന്നത് ഒരു വെള്ളരിപ്രവിന്റെ പിടച്ചല്..
നഷ്ടങ്ങളെ ഞാന് മറന്നു, വലിയൊരു പ്രേമഭാരം ഞാന് അണിഞ്ഞു..
തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള് കാണുന്നത് വലിയൊരു അനുഭവത്തിന്റെ വെളിച്ചം..
തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള് കാണുന്നത് വലിയൊരു അനുഭവത്തിന്റെ വെളിച്ചം..
അതില് ഉയര്ന്നു വന്നത് എന്റെ നെടുവീര്പ്പിന്റെ തുണയ്ക്കാത്ത കടങ്കഥകള് .
എന്റെ മുന്നില് നില്ക്കുന്ന നിഴല് അതിന്റെ കൈ പിടിച്ചീടുവാന് ആജ്ഞാപിക്കുന്നു.
ഈ കാലമത്രയും ഞാന് രചിച്ച കൃതികള് ഭാവിയിലെ മൂളിപ്പാട്ടായി കരുതി നില്ക്കവേ,
പാതിയണഞ്ഞ വിളക്കിനു കാണിക്കുവാന് ഒരു നൂലില് കോര്ത്ത എന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ ആട്ടം..
വിധിയെ പഴിക്കുവാന് എനിക്കാവില്ല, ആ നിമിഷം ഒരു നേര്ത്ത ശിലാഭസ്മം എന്നില് പൊടിഞ്ഞു.
സര്വ്വംസഹയായി മരുപ്പച്ച കെട്ടി ലോകത്തെ എന്റെ കൈകളില് ഞാന് ഒതുക്കി...
No comments:
Post a Comment