പകച്ചു പോകുന്ന പെണ്തരികള്ക്കു
മറവില് പറയാന് ഭാവമില്ല.
തേങ്ങലിന്റെ വൃദ്ധസദനങ്ങള്ക്കു
കറുപ്പിന്റെ നിഴലിച്ച മുഖച്ചായ.
കൂട്ടി എഴുതുന്ന ചില്ലക്ഷരങ്ങളില്
മുറിപ്പാടിന്റെ നേര്ത്ത കനം.
ചലനങ്ങള് അറ്റുവീഴുന്ന വഴികളില്
നന്മയുടെ അസാനിദ്ധ്യം നീളെ.
ചുരുങ്ങുന്ന ലാളിത്യമീ മണ്ണില്
ചിതയിലെ കരിഞ്ഞ പൂക്കളായി.......
No comments:
Post a Comment