ജാലകപ്പടിയില് വന്നിരിക്കുന്ന കിളിയോട്
ചൊല്ലുവാന്, ഇന്നെന്റെ നീളുന്ന
ഈ മൗനം മാത്രം ബാക്കിയകവേ,
അതില് ഒരായിരം വാര്മൊട്ടുകള്
വാടിപ്പോയതാവാം, അതുമല്ലെങ്കില്
ഏതോ പുഴയുടെ ആഴങ്ങളില്
ഞാന് കോറിയിട്ട തീനാളങ്ങളാവാം.
ഒരിക്കലും വന്നു ചേരാത്ത കയ്യിലെ
കനിപോലെ, വീണ്ടും സ്വപ്നങ്ങള്ക്കു
ഞാന് നിറക്കൂട്ട് ചാര്ത്തുകയായി,
വെറും ഒരാത്മ സംതൃപ്തിക്കായി.
തിരിച്ചു വരാതിരിക്കില്ല....ഇന്നല്ലെങ്കില് നാളെ....വാടിയെന്നു കരുതിയ പൂക്കള് വീണ്ടും നറുമണം പടര്താതിരിക്കില്ല...മൌനങ്ങള്ക്ക് പകരമൊരു ഇളം ചിരി വിടരട്ടെ...മൂളിപ്പാട്ടും...
ReplyDelete